Terug
De mariniers van perron nul
Door Ferenc Arts

De mariniers van perron nul

Het respect lijkt verdwenen. Vroeger stelde je wat voor als je de ‘meester’ of huisarts in het dorp was. Tegenwoordig komen boze ouders verhaal halen waarom hun zoontje straf heeft gekregen en worden medici belaagd als ze hun werk willen doen. En wie heeft er nog respect voor de politie? Ik was als kind bang voor de politie en hield krampachtig twee handen aan het stuur en controleerde altijd of mijn fietslampje het wel deed. Tegenwoordig krijgt oom agent een grote mond als ze de opgeschoten jeugd aanspreken. Die weten inmiddels feilloos met de sterke arm om te gaan en begroeten ze door het opsteken van hun ringvinger. En zo kan ik nog wel even doorgaan, over Duindorp, haatvloggers en brutale overvallen op weerloze ouderen. De lijst is lang. Te lang ….

En waarom schrijf ik dit verhaal? Vanwege iets onbenulligs. Een leeg blikje bier in de uiterwaarden. Zoals altijd ga ik ’s avonds nog even een blokje om, om bij te komen van de dag. Sinds enige tijd zie ik steeds meer bierblikjes in het gras liggen en iedere keer steek ik ze dan maar weer in mijn zak om ze vervolgens thuis in de afvalbak te gooien. Natuurlijk levert dit thuis ook de nodige vragen op, maar dat geheel terzijde. Op mijn dagelijkse rondje zag ik een oud Opel Astra’tje staan met vier jongens erin. Ernaast in het gras een leeg blikje bier. Ik ben naar de jongens gelopen en attendeerde ze op het feit dat ze wat verloren waren, waarna ik het blikje bier demonstratief op het dak heb gezet. Scheldend en tierend reden ze er vandoor, waardoor ik wederom met een leeg blikje bier huiswaarts ging.

Is het slim om dit te doen? Waarschijnlijk niet. Je leest vaak dat mensen voor minder in elkaar worden geslagen. Maar ik ben er gewoonweg klaar mee. Is het een grote misdaad? Natuurlijk niet… Maar ik zou gewoon zo graag een keer horen: “Sorry meneer, ja dat blikje is van ons. Fijn dat u ons aanspreekt op ons gedrag, zo zijn we inderdaad niet opgevoed.”

Noem me een moraalridder, een Don Quichot, maar op het moment dat we ophouden er iets van te vinden dan glijden we alleen maar verder af. Let wel, ik wil absoluut niet overkomen als een zure oude man, die mopperend door het leven gaat. Integendeel ik realiseer me heel goed dat dit van alle dag is, maar soms heb ik toch heimwee naar de mariniers van perron nul.

“Onze jeugd heeft tegenwoordig slechte manieren, minachting voor het gezag en geen eerbied voor ouderen. (...) Jonge mensen spreken hun ouders tegen, houden hun mond niet in gezelschap en tiranniseren hun leraren.” - Socrates (399 v. Chr.)

De mariniers van perron nul
De mariniers van perron nul